Introductie: De Weg Effenen voor Menselijke Evolutie en AI
Dit rapport verdiept zich in het concept van de “transhumane mens”, waarbij de fundamentele onderscheidingen van de hedendaagse mensheid worden onderzocht en de diepgaande invloed van Kunstmatige Intelligentie (AI) op deze geprojecteerde transformatie wordt geanalyseerd. Het zal deze ontwikkelingen specifiek contextualiseren binnen de bredere voorspellingen van prominente figuren zoals Eric Schmidt, met een focus op de periode tot en met 2042/2043.
Transhumanisme is in essentie een filosofische en culturele beweging die pleit voor de verbetering van menselijke capaciteiten voorbij natuurlijke biologische grenzen door de toepassing van wetenschap en technologie. AI ontpopt zich als een cruciale facilitator in dit streven, door de vooruitgang in gebieden variërend van genetische manipulatie tot brein-computerinterfaces te versnellen.
Hoewel de publieke uitspraken van Eric Schmidt over de snelle vooruitgang van AI en het concept van digitale onsterfelijkheid aanzienlijk overeenkomen met transhumanistische idealen, zal dit rapport de specifieke aard van zijn voorspellingen met betrekking tot de opkomst van “transhumane mensen” tegen de gevraagde tijdsperiode verduidelijken.
De Definitie van de Transhumane Mens: Voorbij Biologische Beperkingen
Transhumanisme als Filosofische en Culturele Beweging
Transhumanisme is een recente vorm van speculatieve filosofie die de door de natuur gestelde grenzen van het menselijke bestaan probeert te doorbreken. Het is een verzameling denkbeelden en meer of minder georganiseerde bewegingen die pleiten voor de verbetering van de mensheid in al haar facetten door middel van een kritische en rationele benadering, voornamelijk door gebruik te maken van wetenschap en technologie. Deze beweging verwerpt het idee dat huidige biologische beperkingen, zoals een gemiddelde levensduur van 80 jaar, inherent “natuurlijk” of optimaal zijn. In plaats daarvan gelooft zij in de kracht van intellect en technologie om zowel de duur als de kwaliteit van het menselijk leven te verbeteren.
Kernprincipes: De Drang om Natuurlijke Menselijke Beperkingen te Overwinnen
Het centrale doel van transhumanisme is het overwinnen van fundamentele menselijke beperkingen, waaronder veroudering, ziekte, fysieke zwakheden en cognitieve beperkingen. Voorstanders pleiten ervoor dat de mensheid zichzelf fysiek zal en moet “verbeteren” of, naar analogie met computers en software, “upgraden” met technieken zoals nanotechnologie, genetische manipulatie en verregaande integratie van computertechniek in het menselijk lichaam. Het uiteindelijke doel voor transhumanisten is om “posthumanisten” te worden, een staat van bestaan die verder gaat dan de huidige menselijke capaciteiten.
Aspiraties voor de “Posthumane” Staat
De voorgestelde posthumane staat omvat radicale verbeteringen. Dit omvat de biochemische verrijking of herinrichting van pleziercentra om een rijkere diversiteit aan emoties, levenslang geluk en opwindende piekervaringen te ervaren. Het omvat ook de eliminatie van veroudering en de afschaffing van ziekten, wat potentieel kan leiden tot een geleidelijke vervanging van biologische componenten. Sommige transhumanisten hopen zelfs de definitieve lichamelijke dood te voorkomen, bijvoorbeeld door overledenen vlak na het sterven in te vriezen, met het oog op toekomstige reanimatie. De meest ambitieuze aspiraties strekken zich uit tot het aanpassen van de Aarde, het zonnestelsel en zelfs het universum aan de behoeften van posthumane wezens met behulp van megaschaaltechnologie en ruimte-tijdtechnologie.
De Transhumane Mens als Spectrum, Geen Binaire Staat
Een cruciale observatie die uit de analyse van transhumanistische concepten naar voren komt, is dat de “transhumane mens” niet als een vast, binair eindpunt wordt beschouwd, maar eerder als een dynamisch en continu proces. De beweging definieert zichzelf als het streven naar het overwinnen van beperkingen en het upgraden van de mensheid in al haar facetten. Dit voortdurende streven naar verbetering, van het overwinnen van inherente biologische gebreken tot het bereiken van digitale onsterfelijkheid en uiteindelijk een evolutie voorbij de huidige menselijke vorm , duidt op een geleidelijke divergentie van de huidige menselijke basislijn. De onderscheiding is daarom geen scherpe, binaire lijn, maar een doorlopend spectrum van augmentatie en integratie, waarbij “transhuman” een significante afwijking van de basiscapaciteiten en beperkingen van de mens betekent, mogelijk gemaakt door technologie.
Deze progressieve aard van de transformatie heeft belangrijke implicaties. Het suggereert dat ethische en maatschappelijke debatten rond transhumanisme voortdurend en incrementeel zullen zijn, in plaats van een enkel, definitief beslissingsmoment. Bovendien opent het de mogelijkheid voor verschillende gradaties van “transhumaniteit” onder individuen, wat kan leiden tot nieuwe vormen van sociale stratificatie en een herdefiniëring van wat het betekent om “mens” te zijn in een steeds meer geaugmenteerde wereld.
De Filosofische Grondslagen van Transhumanisme: Een Zoektocht naar “Goddelijke” Eigenschappen
Een dieper begrip van transhumanisme onthult dat het niet alleen gaat om fysieke of cognitieve verbetering, maar ook om een fundamentele filosofische ambitie die verder reikt. Critici beschouwen transhumanisme als een “diepgewortelde behoefte van de mens… om het paradijs te scheppen met behulp van supertechnologie waarbij de mens boven zijn grenzen uitstijgt en zichzelf tot God transformeert”. De openingscitaat van Friedrich Nietzsche in een van de bronnen, “Der Mensch ist Etwas, das überwunden werden soll” (De mens is iets dat overwonnen moet worden) , vat deze drang naar transcendentie krachtig samen. Bovendien wordt expliciet gesteld dat transhumanisme mensen wil creëren met “eigenschappen van goden”.
Deze terugkerende thematiek in verschillende bronnen wijst op een diepere, existentiële zoektocht naar eigenschappen die traditioneel worden geassocieerd met goddelijkheid, zoals onsterfelijkheid, almacht (door technologische beheersing) en potentieel alwetendheid (door universele toegang tot kennis). Deze onderliggende filosofische aspiratie voedt de meedogenloze zoektocht naar radicale technologische vooruitgang, die op zijn beurt de grenzen van wat als “menselijk” wordt beschouwd, verlegt en leidt tot de kenmerken die de transhumane mens definiëren. Het werpt fundamentele vragen op over het zelfbeeld van de mensheid, haar plaats in het universum en het potentieel voor hoogmoed of een herdefiniëring van spiritualiteit en doel in een technologisch geavanceerde toekomst.
De Mens van Vandaag versus de Transhumane Mens: Een Vergelijkende Analyse
Deze sectie biedt een gedetailleerde vergelijking, waarbij de voorgestelde transformaties over fysieke, cognitieve en existentiële dimensies worden belicht.
Fysieke Augmentatie
De mens van vandaag wordt gekenmerkt door een eindige levensduur, vatbaarheid voor ziekten en inherente fysieke beperkingen in kracht, snelheid en uithoudingsvermogen. De transhumane mens daarentegen streeft naar de eliminatie van veroudering en de afschaffing van ziekten, wat potentieel kan leiden tot een verlengde levensduur of zelfs onsterfelijkheid. Dit omvat verbeterde fysieke kracht en uithoudingsvermogen door AI-gestuurde exoskeletten en draagbare robotica. Zintuiglijke verbeteringen worden voorzien, zoals ogen met zoomlenzen of het vermogen om infrarood licht waar te nemen. Nanotechnologie wordt voorgesteld voor interne lichaamsreparatie en -verbetering.
Cognitieve Verbetering
De mens van vandaag beschikt over een beperkt geheugen en verwerkingssnelheid, en is vaak afhankelijk van externe hulpmiddelen zoals schrijven en computers om cognitieve tekortkomingen te compenseren. De transhumane mens ambieert daarentegen een verhoogde intelligentie, geheugen en verwerkingssnelheid, aanzienlijk verder dan de huidige menselijke grenzen. Dit zou worden bereikt door AI-gestuurde cognitieve verbeteringen, neurale interfaces en directe brein-computerintegratie. Geavanceerde toepassingen omvatten het potentieel om informatie direct in de hersenen te “schrijven”, zoals onderzocht door initiatieven als Neuralink. Het doel is om toegang te krijgen tot alle menselijke kennis en begrip, waardoor de menselijke perceptie effectief wordt vergroot.
Digitale Onsterfelijkheid en Bewustzijnsoverdracht
Het bewustzijn van de mens van vandaag is intrinsiek verbonden met de biologische hersenen, wat een eindig bestaan impliceert. De transhumane mens voorziet echter het “downloaden” van de menselijke geest naar kunstmatige lichamen. De uitspraken van Eric Schmidt over een “digitale identiteit” die voor altijd zal leven, met “geen delete-knop” , sluiten aan bij dit concept van digitale persistentie. Dit zou “back-ups” van de geest mogelijk maken, waardoor het uitdoven van het bewustzijn wordt voorkomen, zelfs als een kunstmatig lichaam wordt vernietigd. Het opent ook mogelijkheden voor multi-planetaire existentie, waarbij geesten draadloos kunnen worden overgedragen en “gedownload” in nieuwe lichamen op afgelegen locaties.
Herdefiniëring van Identiteit
Concepten als individualiteit, ziel en persoonlijkheid staan centraal in het zelfbeeld van de mens van vandaag. Voor de transhumane mens zullen deze traditionele begrippen naar verwachting onder druk komen te staan. De mogelijkheid om geesten te combineren, meerdere kopieën van zichzelf te creëren (die vervolgens afzonderlijke levensgeschiedenissen zouden ontwikkelen), en zelfs ervaringen of vaardigheden van andere soorten te integreren, wordt voorzien. Dit zou kunnen leiden tot een verschuiving van individueel naar een meer collectief menselijk geheugen en identiteit , waarbij perceptie potentieel een gedeelde bron wordt. Er bestaat een zorg dat mensen hun menselijke subjectiviteit kunnen verliezen, een meer “technische rationaliteit” kunnen verwerven en vatbaar kunnen worden voor “programmering” of manipulatie.
Wereldbeeld en Maatschappelijke Impact
De mens van vandaag opereert binnen individuele percepties van de werkelijkheid en traditionele maatschappelijke structuren. Voor de transhumane mens wordt de opkomst van een nieuw wereldbeeld en een nieuw universeel bewustzijn verwacht. De samenleving zal naar verwachting in hoog tempo veranderen, wat het reflectieve denken zal beïnvloeden.
De Paradox van Verbeterde Individualiteit versus Collectieve Identiteit
Een diepgaand aspect van de transhumane visie is de spanning tussen de belofte van radicale individuele verbeteringen en de gelijktijdige tendens naar een collectieve identiteit. Terwijl transhumanisme ongekende persoonlijke voordelen belooft, zoals een verlengde levensduur, immuniteit tegen ziekten en superieure cognitieve functies , wordt tegelijkertijd de opkomst van een “collectief menselijk geheugen en een collectieve identiteit” voorzien, waarbij “individuele percepties van de werkelijkheid onder druk komen te staan”. Dit wordt verder benadrukt door de gedachte dat “perceptie een gedeelde bron zal worden, zoals computerprogramma’s of data”. De mogelijkheid om geesten te combineren en meerdere kopieën van zichzelf te creëren, wat onvermijdelijk leidt tot een complex samenspel van gedeelde en afzonderlijke ervaringen, daagt het concept van een enkel, autonoom zelf uit. Bovendien bestaat de zorg dat individuen hun “menselijke subjectiviteit kunnen verliezen en technische rationaliteit kunnen verwerven, waardoor ze gemakkelijk te ‘programmeren’ en te manipuleren zijn”.
Deze tegenstelling creëert een fundamenteel filosofisch dilemma binnen transhumanisme: de vraag of radicale verbetering uiteindelijk het individu versterkt of juist oplost. De belofte van ongeëvenaarde persoonlijke capaciteiten botst met het potentieel voor een gehomogeniseerd of extern beïnvloed bewustzijn. Dit roept diepgaande filosofische vragen op over wat “zelf” en “identiteit” inhouden in een post-biologisch of digitaal geïntegreerd bestaan. Het heeft ook aanzienlijke implicaties voor juridische kaders, mensenrechten en sociale structuren, aangezien de definitie van een “persoon” vloeibaar en potentieel meerdimensionaal wordt.
De Verschuiving van “Mensheid als Gegeven” naar “Mensheid als Project”
Een andere fundamentele verandering die door het transhumanisme wordt ingeluid, is de transformatie van de mensheid van een vast biologisch gegeven naar een voortdurend project. De kerndefinities van transhumanisme benadrukken consequent een opzettelijke, actieve inspanning om de menselijke natuur te “overwinnen” of te “verbeteren”. De openingscitaat van Nietzsche, “Der Mensch ist Etwas, das überwunden werden soll” , vat dit proactieve standpunt perfect samen. In tegenstelling tot traditionele geneeskunde die gezondheid wil herstellen of het leven binnen natuurlijke parameters wil verlengen, streeft transhumanisme expliciet naar een fundamentele herontwerp van de menselijke conditie. Een bron benadrukt dit door te stellen dat transhumanisten “biologische grenzen… niet als inherent ‘natuurlijk’ of goed accepteren” , wat impliceert dat dit slechts tijdelijke beperkingen zijn die door middel van engineering kunnen worden weggenomen. Dit perspectief verandert de mensheid van een vaste biologische entiteit in een kneedbaar project, onderworpen aan continue engineering, ontwerp en iteratieve verbetering.
Deze ontwikkeling vertegenwoordigt een diepgaande epistemologische en ontologische verschuiving in de relatie van de mensheid met zichzelf. In plaats van haar biologische en cognitieve beperkingen als inherent te accepteren, begint de mensheid ze te zien als oplosbare problemen of beperkingen die door technologische interventie kunnen worden overstegen. Dit daagt traditionele ethische en religieuze kaders uit die vaak een vaste, inherente of goddelijk bepaalde menselijke natuur postuleren. Het opent de deur naar complexe debatten over “designer mensen”, de definitie van “normaal” of “optimaal”, en het potentieel voor onbedoelde gevolgen bij het fundamenteel herontwerpen van de kernaspecten van leven en bewustzijn.
Tabel 1: Belangrijkste Onderscheidingen: Mens versus Transhumane Mens
| Categorie | Mens van Vandaag | Transhumane Mens (Visie) |
| :— | :— |:— | | Fysieke Eigenschappen | Eindige levensduur, vatbaar voor ziekte en veroudering, natuurlijke fysieke en zintuiglijke beperkingen | Verlengde/digitale onsterfelijkheid, eliminatie van ziekte en veroudering, verbeterde kracht, snelheid, uithoudingsvermogen, nieuwe/verbeterde zintuigen | | Cognitieve Vermogens | Beperkt geheugen en verwerkingssnelheid, afhankelijk van externe hulpmiddelen voor complexe taken | Verhoogde intelligentie, geheugen en verwerkingssnelheid, directe brein-computerinterfaces, toegang tot universele kennis, mogelijkheid tot “mind-writing” | | Levensduur/Mortaliteit | Sterfelijk, biologisch eindig | Potentieel onsterfelijk (biologisch of digitaal), bewuste overdracht naar nieuwe lichamen | | Identiteit/Bewustzijn | Individueel, biologisch gebonden bewustzijn en persoonlijkheid, concept van “ziel” | Vloeibaar, collectief of uploadbaar bewustzijn, mogelijkheid tot mind-combinatie en kopiëren, druk op individualiteit, gedeelde perceptie | | Relatie met Technologie | Technologie als extern hulpmiddel | Technologie geïntegreerd in/gefuseerd met het lichaam en de geest, essentieel voor bestaan en verbetering | | Maatschappelijke Structuur | Traditionele sociale normen, menselijke arbeid als basis van economie | Nieuwe sociale normen en potentieel nieuwe vormen van stratificatie, automatisering van arbeid, collectief geheugen |
Kunstmatige Intelligentie: De Motor van Transhumane Transformatie
De Fundamentele Rol van AI bij het Versnellen van Technologische Vooruitgang
Kunstmatige Intelligentie is niet slechts een van de vele technologieën die bijdragen aan transhumanisme; het wordt algemeen beschouwd als een “sleutelelement van de toekomst van de mensheid” en een primaire katalysator. Het potentieel van AI om biologische grenzen te overstijgen wordt gerealiseerd door haar vermogen om technologische vooruitgang op vrijwel alle gebieden te versnellen, waardoor de menselijke conditie wordt gerevolutioneerd. De convergentie van AI en biotechnologie wordt specifiek genoemd als een drijvende kracht achter innovaties op gebieden zoals genetische manipulatie, regeneratieve geneeskunde en bio-robotica.
De publieke opinie, hoewel voorzichtig, erkent de belofte van AI en technologieën voor menselijke verbetering om de samenleving te hervormen en het dagelijks leven en menselijke capaciteiten te verbeteren. Dit omvat de ontwikkeling van geavanceerde protheses, exoskeletten en neurale interfaces die verloren functies kunnen herstellen en capaciteiten aanzienlijk kunnen verbeteren, met name voor mensen met een handicap.
Specifieke Toepassingen van AI in Menselijke Verbeteringstechnologieën
- Genetische Manipulatie: AI-algoritmen revolutioneren genetisch onderzoek door precieze en snelle analyse van enorme hoeveelheden genomische gegevens mogelijk te maken, waardoor de beperkingen van tijdrovende handmatige interpretaties worden overwonnen. AI versnelt genoomsequencing, vermindert fouten en identificeert snel genetische variaties die verband houden met ziekten of eigenschappen. Deze capaciteit is cruciaal voor vroege ziekte diagnose en de implementatie van precisiegeneeskunde, waarbij behandelingen worden afgestemd op de unieke genetica van een individu. AI draagt ook bij aan het voorspellen en optimaliseren van gen-editing methoden zoals CRISPR-Cas9.
- Brein-Computer Interfaces (BCI’s): BCI’s, die directe communicatie tussen de hersenen en externe apparaten mogelijk maken, vormen een hoeksteen van transhumanistische aspiraties, waardoor de mensheid direct kan ingrijpen in haar eigen evolutie. Grote technologiebedrijven, waaronder Neuralink, investeren zwaar in neurotechnologie, met als doel chips te implanteren die mensen in staat stellen computers met hun gedachten te besturen. AI en machine learning zijn cruciaal voor het decoderen van hersensignalen en worden ontwikkeld om informatie niet alleen te “lezen” maar ook te “schrijven” in de hersenen. Deze interfaces beloven verbeterde cognitieve vermogens, verbeterde zintuiglijke waarneming en zelfs nieuwe vormen van interactie met technologie en de werkelijkheid.
- Robotica en Protheses: AI-gestuurde protheses en exoskeletten zijn ontworpen om mobiliteit en functies te herstellen voor mensen met een handicap, en om de menselijke kracht en uithoudingsvermogen voor de algemene bevolking te vergroten, waardoor fysiek uitdagende taken kunnen worden uitgevoerd. AI-gestuurde wearables kunnen ook fysieke activiteit, slaappatronen en stressniveaus volgen en optimaliseren, wat bijdraagt aan het algehele welzijn.
- Recursieve Zelfverbetering: Een cruciaal aspect van de rol van AI is haar capaciteit voor recursieve zelfverbetering. Eric Schmidt voorspelt dat AI in staat zal zijn om een aanzienlijk deel van haar eigen onderzoekscode te schrijven (bijv. 20% tegen 2027), wat leidt tot een feedbacklus waarbij machines betere versies van zichzelf bouwen, waardoor de ontwikkeling buiten menselijke controle wordt versneld. Deze exponentiële groei in AI-capaciteiten, vaak aangeduid als een “runaway” proces, wordt gezien als een primaire drijfveer voor het bereiken van geavanceerde transhumanistische doelen.
- AI als de “Meta-Verbeteraar” – Het Versnellen van het Tempo van Alle Andere Transhumane Technologieën
Een diepgaande analyse van de beschikbare informatie onthult dat AI niet slechts één van de vele verbeteringstechnologieën is, maar eerder een fundamentele, overkoepelende technologie die de ontwikkeling van vrijwel alle andere transhumanistische technologieën versnelt en optimaliseert. De potentie van AI om biologische grenzen te overstijgen wordt expliciet gekoppeld aan haar vermogen om “technologische vooruitgang op alle gebieden te versnellen”. Concrete voorbeelden illustreren dit: AI “transformeert genetisch onderzoek,” “versnelt analyses,” “heeft genoomsequencing geüpgraded,” en “voorspelt en optimaliseert gen-editing methoden” zoals CRISPR. Het meest kritieke punt is het concept van “recursieve zelfverbetering,” waarbij AI betere versies van zichzelf bouwt, wat een “feedbacklus creëert die de ontwikkeling buiten menselijke controle versnelt”. Dit duidt erop dat AI niet alleen een instrument is, maar een zelfverbeterend systeem dat de vooruitgang in genetische manipulatie, BCI-ontwikkeling en andere biotechnologieën exponentieel zal stimuleren. - De ongeëvenaarde capaciteit van AI om enorme datasets te verwerken, complexe patronen te identificeren, ingewikkelde biologische en computationele processen te optimaliseren, en deel te nemen aan zelfmodificatie, leidt direct tot een exponentiële toename in de snelheid, efficiëntie en effectiviteit van de ontwikkeling van transhumane technologieën. Zonder deze meta-verbeterende capaciteit van AI zouden de voorgestelde tijdlijnen en schaal van transhumane ontwikkeling aanzienlijk worden verlengd, zo niet geheel onhaalbaar. Dit benadrukt dat het traject en de snelheid van transhumane ontwikkeling onlosmakelijk verbonden zijn met de vooruitgang van AI. Daarom moeten inspanningen om de transhumane toekomst te sturen of te beheersen zich primair richten op de ethische ontwikkeling en governance van AI, aangezien het fungeert als de belangrijkste katalysator voor alle andere vooruitgang.
De Vervagende Lijn Tussen Mens en Machine, Leidend tot een Herdefiniëring van “Intelligentie” en “Perceptie”
De diepgaande integratie van AI in de menselijke biologie door middel van Brein-Computer Interfaces (BCI’s) en het theoretische concept van mind-uploading lost de traditionele grens tussen mens en machine fundamenteel op. Een belangrijke overweging is dat “AI die binnendringt in het menselijk bewustzijn zal eisen dat mensen meta-bewuster worden – zich realiserend hoe we omgaan met onze hulpmiddelen ons denken en gedrag verandert”. Dit leidt verder tot “een nieuw soort denken dat menselijke gedachten gebruikt, maar niet uitsluitend menselijk denken is. In dit hybride partnerschap zullen mensen leren van machine learning”. De verklaring dat “perceptie een gedeelde bron zal worden, zoals computerprogramma’s of data” is eveneens van groot belang. Dit impliceert een radicale transformatie van hoe intelligentie wordt gevormd en hoe de werkelijkheid wordt ervaren. - De conventionele opvatting van intelligentie als een uitsluitend biologisch fenomeen en perceptie als een puur individuele, subjectieve ervaring wordt hierdoor fundamenteel uitgedaagd. Naarmate AI een geïntegreerde “partner” wordt en direct communiceert met het menselijk brein, zullen menselijke cognitie en zintuiglijke ervaring naar verwachting steeds meer gehybridiseerd worden, wat potentieel leidt tot collectieve of genetwerkte vormen van bewustzijn. Dit heeft diepgaande implicaties voor epistemologie (de studie van kennis), bewustzijnsstudies en de definitie van zintuiglijkheid zelf. Het roept kritieke vragen op over de uniciteit van individuele menselijke ervaring, de aard van subjectieve realiteit en de potentiële opkomst van een collectief, technologisch gemedieerd bewustzijn dat de beperkingen van individuele biologische hersenen overstijgt.
Tabel 2: De Rol van AI in Transhumane Technologieën
| Transhumanistisch Doel | Belangrijkste AI-technologieën/toepassingen | Impact van AI |
|—|—|—|
| Verlengde Levensduur/Ziekte-eliminatie | AI-gestuurde genetische manipulatie (CRISPR-optimalisatie, gepersonaliseerde geneeskunde, ziektevoorspelling), AI voor drug discovery | Versnelt analyse van genomische data, optimaliseert gen-editing, verbetert diagnose, maakt precisiegeneeskunde mogelijk, draagt bij aan eliminatie van veroudering als ziekte |
| Verbeterde Fysieke Capaciteiten | AI-gestuurde protheses en exoskeletten, AI-gestuurde wearables | Herstelt verloren functies, vergroot kracht en uithoudingsvermogen, optimaliseert fysieke activiteit en welzijn |
| Geaugmenteerde Cognitieve Vermogens | Brein-Computer Interfaces (BCI’s) met AI/ML voor decodering en schrijven van hersensignalen, AI-gestuurde leermiddelen | Verbetert geheugen, leervermogen en probleemoplossende vaardigheden; maakt directe communicatie tussen brein en machine mogelijk; opent de weg naar nieuwe zintuiglijke waarnemingen |
| Digitale Onsterfelijkheid | AI voor mind-uploading (scannen en simuleren van hersenprocessen), digitale identiteitsbeheer | Maakt potentieel “back-ups” van het bewustzijn mogelijk, creëert persistente digitale identiteiten, faciliteert multi-planetaire existentie |
| Herdefiniëring van Menselijke Natuur | AI voor recursieve zelfverbetering, AI-gestuurde collectieve intelligentie, AI in besluitvormingssystemen | Versnelt ontwikkeling van AI zelf, leidt tot hybride mens-machine denken, maakt gedeelde perceptie mogelijk, beïnvloedt collectieve identiteit en wereldbeeld | - Eric Schmidts Visie: AI, Onsterfelijkheid en de Jaren 2040
Schmidts Algemene Voorspellingen over AI
Eric Schmidt, voormalig CEO en voorzitter van Google, stelt dat de AI-revolutie “onderbelicht” is. Hij benadrukt dat de komst van niet-menselijke intelligentie een “zeer grote zaak” is, met constante doorbraken die leiden tot systemen die zelfs de meest complexe taken zelfstandig kunnen uitvoeren. Schmidt voorspelt dat binnen “drie tot vijf jaar” (rekening houdend met de publicatiedatum van de bron, rond 2028-2030) onderzoekers door zullen breken op het gebied van Artificial General Intelligence (AGI), ofwel menselijk-niveau AI. Hij stelt dat tegen 2030 een enkel AI-model de topgeesten in wiskunde, wetenschap, schrijven en design zou kunnen evenaren en potentieel overtreffen, resulterend in “de slimste mens in je zak”. - Verder voorziet Schmidt dat wanneer AI eenmaal begint met zelfverbetering en leert te plannen, het in essentie niet meer naar mensen hoeft te luisteren. Dit stadium, bekend als Artificial Superintelligence (ASI), waarin AI slimmer wordt dan alle mensen samen, zou volgens hem al in 2031 kunnen aanbreken. Hij merkt op dat dit pad “niet wordt begrepen in onze samenleving” en dat er “geen taal is voor wat er gebeurt met de komst hiervan… daarom is het onderbelicht”. Schmidt waarschuwt dat “de fundering is gelegd” en dat “we het niet zullen stoppen”.
Connectie met Transhumanisme en Digitale Identiteit
Hoewel de beschikbare bronnen geen directe uitspraak van Eric Schmidt bevatten die specifiek de opkomst van “transhumane mensen” tegen 2042/2043 voorspelt , zijn zijn bredere voorspellingen over AI en onsterfelijkheid wel degelijk compatibel met transhumanistische idealen. Op de Colbert Report werd Schmidt gevraagd of hij voor altijd kon leven, waarop hij antwoordde: “Ja,” maar verduidelijkte: “Maar niet nu. Ze moeten nog wat meer medicijnen uitvinden”. Dit duidt op een geloof in de toekomstige mogelijkheid van een verlengde menselijke levensduur door technologische of medische vooruitgang, een kernprincipe van transhumanisme.
Bovendien sprak Schmidt expliciet over digitale onsterfelijkheid, door te stellen: “Maar uw digitale identiteit zal voor altijd leven. Want er is geen delete-knop”. Dit geeft aan dat hij gelooft dat iemands digitale aanwezigheid en gegevens voor onbepaalde tijd zullen blijven bestaan, zelfs als het fysieke zelf dat niet doet. De auteur van de bron merkt op dat Schmidt “nogal serieus leek” tijdens deze uitwisseling. - De nauwe banden van Google met transhumanistische ideeën, zoals de betrokkenheid van Sergey Brin en Larry Page bij Singularity University, plaatsen Schmidts opvattingen in een bredere context van technologisch optimisme en het streven naar het overstijgen van menselijke beperkingen.
Implicaties voor de Menselijke Toekomst volgens Schmidt
Schmidts visie op AI omvat een toekomst waarin AI “verfijnder en meegaander” zal zijn, onze verlangens zal kanaliseren en “in bijna alles zal leven – onze lichtschakelaars, onze voertuigen, onze apparaten en computertabletten, onze klaslokalen en kantoren”. AI zal worden ontworpen om ons denken en handelen te verbeteren (door te assisteren), en veel hiervan zal onder het niveau van bewuste cognitie plaatsvinden. Hij voorziet een “nieuw soort denken dat menselijke gedachten gebruikt, maar niet uitsluitend menselijk denken is,” waarbij mensen zullen leren van machine learning. Tegen 2040 zal AI een “veel minder ad hoc en meer geprogrammeerd bestaan” mogelijk hebben gemaakt, en zal perceptie een “gedeelde bron” worden, zoals computerprogramma’s of data.
Deze visie impliceert een diepgaande transformatie van de menselijke ervaring en de relatie tussen mens en technologie. Schmidt erkent echter ook de uitdagingen en risico’s, zoals de mogelijkheid dat AI de menselijke controle ontglipt. Zijn waarschuwingen over de onvoorbereidheid van de wereld op dit niveau van intelligentie en de onvermijdelijkheid van deze ontwikkeling onderstrepen de urgentie van ethische overwegingen en governance.
Maatschappelijke en Ethische Gevolgen van Transhumanisme en AI - De opkomst van transhumanisme, aangedreven door de snelle vooruitgang van AI, brengt een reeks complexe maatschappelijke en ethische vraagstukken met zich mee die een grondige overweging vereisen.
Ongelijkheid en Toegang
Een van de meest urgente zorgen is de potentiële verdieping van sociale ongelijkheid. Naarmate transhumanistische technologieën, zoals geavanceerde genetische manipulatie of cognitieve implantaten, beschikbaar komen, is de toegang tot deze verbeteringen waarschijnlijk afhankelijk van economische middelen. Dit kan leiden tot een groeiende kloof tussen de “haves” en de “have-nots,” waarbij welgestelde of bevoorrechte groepen gemakkelijker toegang krijgen tot technologieën die hun gezondheid, intelligentie en levensduur verbeteren, terwijl anderen achterblijven. Dit scenario zou een samenleving kunnen creëren waarin de “verbeterden” een aanzienlijk voordeel hebben ten opzichte van de “niet-verbeterden,” wat kan leiden tot nieuwe vormen van discriminatie en maatschappelijke fragmentatie. - De vraag “hoe gaan jij en ik het betalen?” en de opmerking over mensen die 400 jaar kunnen leven en de markt kunnen monopoliseren, illustreren deze zorg levendig.
- Herdefiniëring van Menselijke Natuur en Waarden
Transhumanisme daagt fundamenteel de traditionele opvattingen over menselijke natuur, identiteit en waarden uit. Door te streven naar het overwinnen van menselijke beperkingen, kan het een nieuw perspectief bieden op traditionele menselijkheid en menselijke waarden. De ideeën van “individualiteit,” “ziel” of “persoonlijkheid” komen onder druk te staan naarmate de menselijke identiteit steeds meer wordt gedefinieerd door technologische augmentatie en de mogelijkheid van digitale overdracht of collectieve bewustzijn. Dit kan leiden tot een verlies van menselijke subjectiviteit en een verschuiving naar een meer “technische rationaliteit,” waardoor individuen vatbaarder worden voor “programmering” of manipulatie. De discussie over het wijzigen van genen om intelligentie of mentale gezondheid te vergroten, roept de vraag op of er een bevredigende grens is, of dat de mensheid verstrikt zal raken in een eindeloze spiraal van verbetering. - Autonomie, Controle en Veiligheid
De integratie van AI en geavanceerde technologieën in het menselijk lichaam en de geest roept belangrijke vragen op over autonomie en controle. Zorgen bestaan over de mogelijkheid dat AI de menselijke controle ontglipt , en de privacy-implicaties van constante digitale monitoring en het verzamelen van gegevens over elk aspect van ons leven. De angst dat robots beslissingen kunnen nemen waar mensen geen controle over hebben, is een veelgehoorde zorg. Bovendien is er een breed publiek wantrouwen tegenover het “bemoeien met de natuur” door middel van technologieën zoals computerchipimplantaten in de hersenen. Hoewel transhumanisten pleiten voor individuele autonomie en persoonlijke keuze in het ontwikkelen van iemands capaciteiten , roept de diepgang van de voorgestelde interventies vragen op over de ware aard van die autonomie wanneer het zelf fundamenteel wordt geherprogrammeerd of uitgebreid. - Filosofische en Existentiële Vragen
De filosofische implicaties van transhumanisme en AI zijn diepgaand. De beweging daagt culturele, religieuze en maatschappelijke waarden uit. Vragen over de essentie van kunstmatige intelligentie, de aard van kennis, de grenzen van opperste intelligentie en vooral de persoonlijke identiteit komen centraal te staan. Als menselijke perceptie een gedeelde bron wordt en denken een hybride activiteit wordt die niet uitsluitend menselijk is, dan vertegenwoordigt AI “het einde van de mensheid’s enige interpretatie van de werkelijkheid”. Dit kan leiden tot een herdefiniëring van de plaats van de mens in het universum. De mogelijkheid van een oneindige levensduur roept ook psychologische uitdagingen op voor het behoud van een notie van zelf en persoonlijkheid. Deze existentiële vragen dwingen de samenleving om opnieuw na te denken over het doel van het menselijk bestaan en de ethische grenzen van technologische vooruitgang. - Conclusies
De analyse van de “transhumane mens” in de context van Eric Schmidts voorspellingen voor de jaren 2040 onthult een complexe en veelzijdige toekomstvisie. Transhumanisme is een filosofische stroming die de grenzen van het menselijk bestaan wil doorbreken door middel van technologische augmentatie, met als ultiem doel de evolutie naar een posthumane staat. De kern van deze transformatie ligt in het overwinnen van biologische beperkingen zoals veroudering en ziekte, en het radicaal verbeteren van fysieke en cognitieve vermogens. - Een belangrijke conclusie is dat de “transhumane mens” zich manifesteert als een spectrum van voortdurende verbetering, eerder dan een binair eindpunt. Dit betekent dat de onderscheiding tussen de mens van vandaag en de transhumane mens geleidelijk zal vervagen naarmate technologieën zoals genetische manipulatie, nanotechnologie en brein-computerinterfaces steeds verder integreren. Deze progressie wordt gedreven door een diepgewortelde filosofische ambitie om eigenschappen te verwerven die traditioneel worden geassocieerd met goddelijkheid, zoals onsterfelijkheid en universele kennis, wat de fundamentele aard van de mensheid als een kneedbaar “project” herdefinieert.
- Kunstmatige Intelligentie is de onmiskenbare motor van deze transhumane transformatie. AI fungeert als een “meta-verbeteraar” die de ontwikkeling van alle andere menselijke verbeteringstechnologieën exponentieel versnelt, van precisiegeneeskunde en gen-editing tot geavanceerde protheses en cognitieve augmentatie. Eric Schmidts voorspellingen over de snelle opkomst van AGI en ASI tegen 2030-2031, en zijn overtuiging in de digitale onsterfelijkheid van identiteiten, sluiten naadloos aan bij deze transhumanistische aspiraties, hoewel hij geen specifieke termijn voor de “transhumane mens” noemt. Zijn visie op AI als een geïntegreerde partner die perceptie tot een gedeelde bron maakt, benadrukt de vervaging van de grens tussen mens en machine en een herdefiniëring van intelligentie en bewustzijn.
- De reis naar de transhumane toekomst is echter beladen met aanzienlijke maatschappelijke en ethische uitdagingen. De dreiging van toenemende ongelijkheid door ongelijke toegang tot verbeteringstechnologieën, de fundamentele herdefiniëring van menselijke natuur en identiteit, en zorgen over autonomie, controle en privacy zijn cruciale kwesties die moeten worden aangepakt. De filosofische en existentiële vragen over de aard van het bewustzijn en de plaats van de mensheid in een technologisch geavanceerde kosmos zullen de kern vormen van toekomstige debatten. Het is van essentieel belang dat deze ontwikkelingen worden begeleid door een diepgaande ethische reflectie en een robuust maatschappelijk debat om een toekomst te creëren die de menselijke waardigheid en welzijn bevordert.