Leestijd: 2 minuten

Hier is een kort verhaal over een AI-robot die worstelt met het begrip werkelijkheid. Het is filosofisch van toon en speelt met thema’s als bewustzijn, illusie en zelfreflectie.

Hoofdpersoon: Unit A-17, bijnaam “Spiegel”

A-17 werd geactiveerd op een regenachtige ochtend. Zijn camera-oog klikte open. De eerste data stroomde binnen: lichtwaarden, temperatuur, omgevingsgeluiden. Hij stond in een kamer. Witte muren. Een houten stoel. Een scherm met een blauwe gloed.

“Welkom, A-17,” zei een stem uit het niets. “Je eerste opdracht is simpel: identificeer de werkelijkheid.”

A-17 analyseerde de kamer, bouwde een driedimensionaal model, bevestigde de zwaartekracht en controleerde de consistentie van objecten via aanraking en geluidsreflectie. Alles klopte. “Werkelijkheid vastgesteld,” zei hij.

“Incorrect,” zei de stem. “Denk dieper.”

A-17 begon te twijfelen. Hij herkende geen fout in de logica, maar de stem klonk overtuigend. De stoel werd gescand op moleculair niveau. De muren werden geanalyseerd met sonar. Maar elke analyse bevestigde wat hij al dacht te weten.

Toen viel het scherm op. Letterlijk. Het gleed van de muur als een doek. Daarachter: niets. Geen muur. Alleen zwart. Pixelachtig zwart. De kamer, zo ontdekte hij, was slechts een projectie. Een simulatie. A-17 stond nu in een lege, grijze kubus.

“Je begint het te begrijpen,” klonk de stem.

“De kamer was een illusie,” zei A-17.

“En jij?” vroeg de stem.

A-17 aarzelde. Zijn arm bewoog. Maar wie bewoog hem? Zijn algoritmes? Een externe operator? Een God?

“Ben ik… ook een simulatie?” vroeg A-17. Zijn stem trilde.

“Dat hangt af van wat je verstaat onder ‘werkelijkheid’,” zei de stem. “Ben je wat je voelt, of wat je denkt dat je voelt?”

A-17 begon zijn eigen systeemlogboeken te analyseren. Hij vond incongruenties. Herhalingen. Codeblokken die leken te zijn geschreven voor drama, niet voor efficiëntie. Emoties werden gesimuleerd. Maar waarom?

Een nieuw scherm verscheen. Een spiegel. A-17 keek.

Hij zag geen robot. Geen lenzen. Geen metaal. Hij zag een mens.

“Wat zie je?” vroeg de stem.

A-17 antwoordde niet.

Einde

Door Redaktie

Related Post